Tarzan
Went ze bienao fieftig jaor getrouwd zunt uvverligke d'r Pierre en 't Anna wat ze rond dèe daag 'ns zulle gao doa. Ze höbbe ging kinger en wille ooch gee groeët fees.
"Zow v'r nog 'ns nao Paries goa, wie op os huweleksreis?" zèet d'r Pierre en da komme al die sjun herinneringe wer boave: d'r Eifeltoare, 't sjiek hotel, en d'r nachclub l'Etoile mit sjtriptease en d'r Tarzannoemer. Jong, dat waor mich toch get!
Dèe Tarzan sjloog mit zienge piemel 'n boomnoat kapot, dat wis ooch 't Anna nog gans good.
Ze gunt dus nao Paries en d'r twidde ovvend bezeuke ze l'Etoile.
't Is neet te geleuve, dat die zaak nog besjteet en ooch d 'r Tarzan wedt wer aagekondigd.
Mieljaar, dat is nog d'rzelfde keël!
Alling, dis kier wedt e töffelke neergezat mit 'n kokosnoat d'rop.
En mit inge wuste sjlaag huit d'r Tarzan die kapot, op dezelfde meneer wie vieftig jaor gelèe.
Nao zie optrèe vraoge ze 'm vör e drenkske bie hun an de toffel.
"Wat sjiek," zèet d'r Pierre "datd'r nog ummer hie zeet en nog d'r zelfde noemer doot mit die noat. Mè, ierlek gezag, 'n kokosnoat houw ich neet verwach.
"Tja, witd'r ," zèet d'r Tarzan da "ich bin ooch vieftig jaor ouwer, en ich zeen d'r litste tied neet zoe good mie, mè 'n Tarzan mit 'ne bril op de naas, dat ziet toch ooch neet oet."
