"Vaar hie toch gewoon effe rechsaaf", zet mieng vrouw, "dat moag waal neet, mè 't is mer e gans klee sjtukske, da sjtunt v'r vör de sjtatie".

E bietje vregelig drieën ich toch mer rechsaaf nao de sjtatie van Avignon. Teëge dè Fransman mit de erm iggen loch roop ich, terwijl ich weet datte mich neet kan huëre en zieëker neet kan versjtoa :"Jah, hieër, i Holland doon ich zoeget och neet, mè va mieng vrouw mós ich hie rechsaaf!"

            Went v'r d'r wage dan toch mer in ing groeëte parkeerga­raasj höbbe gezat, beginne v'r mit goo mood an de sjtadswande­ling, onder de onbekande mè deskundige leiding van 'ne ANWB­-reisgids. V'r lope durch allerhand sjilderechtige sjträötsjes, en umdat mieng vrouw zich vurg jaor 'ns 't woad "idyllisch" hat laote ontvalle, wedt ze dao noe durch de kinger geregeld mit geplaogd.

            Teëge de middig kaome v'r aa op 't Place d'Horloge, dat os durch d'r sjriever werm waor abevoale. 't Is 'ne groeëte lankwerpige plei mit an ing zie 't ee terras neëve 't andert.   En ich mot d'r sjriever geliek geëve: 't is ondanks al die beum, geleuëtig heet. Toch bekieke v'r os e sjtuk of vief menukate en vinge mit get meute nog e pläätsjke. Dat wilt zigke, v'r kriege an e klee täöfelke vör veer man mit e royaal gebaar 'nne viefde sjtool biegezat.

            Nao e paar minute huër ich de luuj opins hartelijk lache. Ich drieën mich um nao d'r plei en zeen 'ne jonge artiest, dè zoeget oetziet wie d'r Charlie Chaplin. E haat ing lang zjwat­te brook aa, e wit himp mit lang moewe, tsemlige brej helpe, 'ne bolhood en e kloonsnääske.

            Heë sjtelt zich ieësj örges verdekt op en wacht tot'e ieëmes ziet kaome woe get aa opvilt. Da geet'e mit 'ne groe­te boag gans kot achter 'm lope. Zoeväöl mäögelijk beweginge deet'e 'm nao: de maneer va lope, 't houwe mit inge erm, 't rondkieke en zoegaar soms 't umkieke. Dè man, of die vrouw haat da gaar niks durch en löpt gewoon wieër. De luuj op de terrasse hotte d'r aom in, dat kinste good merke.

            En dan... opins... da veult dè miensj dat'e gevolgd wedt, of e ziet de luuj die 'm teëgekoame, nao 'm kieke. Op dat moment is 't vör d'r kloon direk aafgelope. Dè drieënt zich dan och hieël sjnel um en luuj oet alle leng lache dat de werm blaar an de beum zich d'rva hève.

Da zeukt d'r artiest zich wer e nuuj plèetsjke um e sjlachof­fer oet te zeuke.

            Intussje höbbe zich links op d'r plei e sjtuk of vief Colombiaanse muzikante opgesjtild, mè die wachte rujig pis d'r kloon gans veëdig is.

Dan beginne ze mit väöl temperament te sjpeële en d'r artiest kumt mit zienge bolhood in de hand langs alle luuj, want van os lache alling kint'e jao neet lève.

            Mit e leuk Zuidamerikaans muziekske in de oeëre zunt v'r an de ander zie opins drie tekenère zitte. Ze prieze hun kunste aa mit sjun karikature van d'r De Gaulle, d'r Jean Gabin en d'r Louis de Funès.

D'r klant maog keze tussje 'n karikatuur en e richtig portret.

            Noe höb ich al dekker mit de gedanke gesjpeld um 'ns e portret te laote make durch 'ne sjneltekenèer, dus 't is te begriepe, dat v'r nao 't eëte gáns toevallig nog effekes d'r langs lope. Mit 'ne Oosterse grieëmel (later huër ich dat ze oet Iran koame) sjuut d'r rechse van de drie in de roe­s:..... "Ahhh, ce monsieur avec le beau moustache!! Une caricature pour vous???"

            "En noe doon ich 't och." zegk ich teëge michzelf, en zet mich in 't sjtulke dat'e vör zich hat sjtoa. Mieng vrouw kiekt mich mit groeëte òwe aa; de kinger sjtikke van d'r lach: "Deeste dat ech, pap? Doe bis neet good!"

            "Hollandais, oui?" zet d'r man, "Blijven lachen, blijven lachen!" en ondertussje sjtunt de ieësjte sjtrieëk al op papier. Mieng supportere sjtunt al achter 'm, direk agevuld mit nuujsjierige passante. "D'r sjnauts sjteet al d'rop" is 't ieësjte wat de vrouw zèet, mè heure blik vörsjpelt nog neet väöl goods. "'t Mot leuk zieë en och e bietje lieke" zigk ich um sieëvetig Franse francs get te verzachte.

            Um de paar minute leut d'r Mustafa - want zoe heesjt d'r keël - e versjrikkelijk onnuëzel gelach huëre:"Huhuhuhuhu", mè 't sjtikt mich toch aa en zoe kriet'e jüs die lachplòwe i mie gezich, die'e zoe hel nuëdig haat vör 'n goo tekening.                   'ne Sjtrujeblonde jong - dat mot hos wal 'ne Hollender zieë - sjteet druk te kalle mit mieng vrouw. Woe die twieë 't uvver höbbe, zal dudelijk zieë. Ieësj maak ich nog vlot oet mie sjtulke 'n foto va mieng supportere en da knik ich nao dè Hollender:

 "Wie vingstoe 't wedde?"..... Zienge opgesjtoake doem zèet mich genog.

Och mieng vrouw vingt noe, dat 't bes nog wal leuk kan wedde.

Daobie mot ich hie zieëker neet naola­ote te zigke, dat d'r Mustafa zich erg väöl meute deet um d'r get sjuns van te make.

            Went'e nao zoe'n twintig minute zie werk ondertekent en nog effe mit e bessemke aafsjtubt, zunt v'r allenuj kontent, ichzelf nog 't mitste. 't Is ing prachtige karikatuur gewoade. Lachend reëken ich aaf en d'r Mustafa lacht nog 'ns extra breed en zèet mit e paar hieël sjerpe g's: "Achtendertig, oui?"

            't Is dudelijk, dèe man kint zieng tale!!

 aan jouw succes.