Vöggelke
D'r Jan zit al oere te vissje en haat nog koom get gevange.
Opins kumt e klee vöggelke agevlege en zit zich bie hem op 'n sjouwer.
D'r Jan verreurt zich neet en kiekt 'ns gans vörzichtig nao zieng sjouwer.
"Dag Jan," zèet 't deerke dan, "ich weet datste mich neet kins, mè ich bin dienge ingelbewaarder."
"Ja, ja," zèet d'r Jan "dat zal vas wal. Doe kins mich nog mieë vertille."
"Witste nog va vurrig jaor, wieste d'r kanjel góngs reparere, en wie dich doe ópins de lidder begós te roetsje?
Woerum, miengste, blèef die doe ópins hange, hé?.....Die lidder höb ích teëge gehotte!"
"Verdómd, 't is woer," dinkt d'r Jan "ich kós nog jüs ónder koame."
"En drie jaor gelèe," geet 't vöggelke wier "wie dich midde óp de rails d'r moter aafsjloog,
terwijlste d'r trein al zoogs akoame, woerum, dinkste, loop d'r wage doe toch nog get wier?
Dat waor ich ooch!"
"Jao mè," zèet d'r Jan dan, "wentste mienge ingelbewaarder bis, kinste dà ech alles, watste mer wils?"
"Vraog mer," zèet 't vöggelke "en ich doon 't!"
"Ich höb nog niks gevange." zèet d'r Jan en mit vlügt 't vöggelke drie kier um d'r dobber hee
en landt wer op zieng sjouwer. Tjoek, geet d'r dobber ónder en d'r Jan holt 'ne kabieënes van 'nne visj oet 't water.
Dà sjtikt d'r Jan 'n hand oet en makt mit d'r doem en d'r wiesvinger e rónd löäkske.
"Kinste dà ooch durch zoe klee löäkske vlege?"
"Mè zieëker," zèet 't vöggelke "es dat alles is!"
't Numt 'ne klinge aleup en sjnäört óp d'r Jan zieng hand a, mè jüs went 't d'r kóp in 't löäkske haat,
kniept d'r Jan de vingere toe, huit 'm e paar sjlèeg vör die vót en zèet:
"En woe waorsdoe wie ich trouwde????!!!!"
Baby
't Pieke geet mit de mam mit d'r trein en teëgenuvver 'n vrouw mit 'ne baby in e reiskörfke vinge ze 'n zitplaatsj.
't Pieke vingt alle babykes leuk en volgt alle bewèginge in 't körfke.
Nao e kwarteerke begint die vrouw get ónder d'r trui te vreutele en dan pakt ze 't kinneke oet d'r körf,
holt 'n flinke tiet ónder d'r trui oet en düjt die 't kinneke in d'r mónd.
't Pieke haat zoeget nog noeëts gezieë en blieft gesjpanne dèe kant oet kieke.
Went d'r klinge dan ópins begint te kriesje zucht 't Pietje 'ns deep en zèet :
"Dat hou ich uch direk kinne zigke, mevrouw, dat dèe klinge zoe groeët sjtuk vleesj neet óp zou kriege."
Lourdes.
Opins hure ze inge sjreie bie d'r rand van 't wonderwater:
"Noe kin ich wer lope! Noe kin ich wer lope!´
"En, hier,"vrugt da ieëmes "zeetd'r gans genèze?"
"Nee man, ze höbbe mich d'r rolsjtool geklauwd!"