Klante
D'r Frens is al e paar jaor in de WW en heë makt ooch neet zoeväöl kans mie óp werk.
't Tien haat neet zoeväöl sjoeël gehat en kint ooch niks vinge vör get bie te verdene.
't Sjpaarbeukske is lèeg en ze zitte richtig mit de heng in de haore.
Went ze wer 'ns 'ne ovvend bieëe zitte te kume,
wie sjlech dat 't hun geet, kriet 't Tien 'ne ival:
"Ich doon 't neet gèer, dat witste, mè went ich noe 'ns óp d'r sjtrich gaon,
da kin ich toch gans get verdene, dat wit idderinge."
D'r Frens kriet hos 'n begaofde, mè wente get gekalmeerd is,
mótte 't Tien geliek geëve: 't zit niks andesj d'róp.
D'r ieësjte ovvend lèet 't Tien gans gruëtsj €610,- óppen toffel.
D'r Frens haat óp 'm gewacht, heë kós jao zoewiezoeë neet sjlaope,
mè dat zal nog wal uvver goa.
"Wat e vrèem bedraag," zèete
" haat dich inge e tientje extra gegeëve?"
"Mè nee," zèet 't Tien "ich höb gewoon 61 klante gehad."
Haan
'ne Hoonderfokker in Texas geet op e gegeëve moment d'r bitste haan kapót,
dus geete e paar daag later nao d'r hoondermaat éé dörp wier.
Dao höbbe ze vanal wat 'm gaar neet bevilt en heë mót lang zeuke.
Mè eindelek vingte 'ne sjunne haan; e richtig sjerp bieëske, dat ziete zoë al.
Dèe is waal grellig duur, mè ja, vör zie bedrief mótte wal 'ne goo höbbe.
Heem gekómme, lutte d'r haan direk los en dèe vlügt wie 'ne trein
't ee hok in en 't andert wer oet.
De hoonder kakele wie nog nie.
"Dao höb ich toch get góds gegolle," dinkt d'r boer
"dèe waor neet vör niks zoe duur."
Opins kumt d'r haan 't litste hok oetgebroeze,
sjnäört nog 'n kier um 'ne boom hee en vilt neer; kapót!
"Verdomme," dinkt d'r boer "dao höb ich ooch neet lang plezeer va gehad, en da vör zoeväöl geld.
Kin ich de volgende weëk alwer nao d'r maat goa."
Wente dan 'n oer later wer óp 't erf kumt - d'r haan liegkt nog ummer in de zón -
ziete in de looch al e paar giere driene.
Die zulle zoe wal aafkómme, dat wilte d'r haan toch neet adoa.
Heë löpt óp 'm aaf um 'm te begrave en jüs wilte d'r haan óprape
of dèe deet éé auw oape en zèet:
"Lot mich nog effe liegke, da pak ich mich die twieë dao boave ooch nog."
Dème
Op d'r ieësjte ovvend van e groeët medisch congres zitte
'ne Amerikaan, 'ne Rus en 'ne Limburger bieëe a gen teek
mit natuurlek 'ne whiskey, 'ne wodka en e pilske.
"Bie ós," zèet d'r Rus ópins "zunt v'r al zoe wied,
dat v'r kunsbee kinne make mit 'ne bewègende voot en tieëne d'raa."
"Jóng toch," zèet d'r Amerikaan dan "bie ós höbbe v'r pas nog
inge twieë glaze auwe igezat, en dèe ziet wer alles."
"In 't Academisch in Mestrich " zèet d'r Limburger effe later
"komp lits inge binne dèe waor mit de hand in de zèeg gekómme: veer vingere aaf.
Niks mie mit aa te vange. Dem höbbe ze veer dème van 'n koo an die hand gezat,
dao kinte wer alles mit doa en heë guft ooch nog 'ne liter milk d'r daag."
"Jong, dat geleufste toch zieëker zelf neet," zèet d'r Amerikaan
"haat dat überhaupt wal 'ns inge gezieë watste dao vertils?"
"Mè zieëker," zèet d'r Limburger "dèe va uch mit die twieë glaze auwe."