Zaod
't Sjengske zit d'r pap al monde an d'r kop te zevere, datte e breurke wilt.
Op e gegeëve moment is d'r pap 't meug en zèet:
"Hie jong, höbste get graaszaod.
Ligk dat boave mer op de vinsterbank, da kumt d'r ooievaar vanzelf dao opaaf."
Dat guft 't Sjengske wer hoop.
'ne Mond of twieë later wedt bie de naobere e kindje geboare.
Nao e paar daag maogt 't Sjengske mit zieng mam mit op bezeuk.
Wente an 't weegske sjeet te kieke, kumt d'r naober de sjlaopkamer in
en da zèet 't Sjengske:"Went d'r mer good wit! Dat waor zaod va mienge pap!"
Vrieje
D'r Frens vriejt al e paar mond mit 't Annie en kumt noe vör de ieësjte kier op bezeuk bie de ouw lüj.
E drinkt zich 'n tas koffie mit e sjtuk vla d'rbie en de ouw lüj sjtille ondertussje allerhand vraoge.
Ze wille wal 'ns wete wèe ze vör zich höbbe.
D'r Frens it van d'r vla en guft uvveral ierlik antwoad op.
Dat makt 'm niks oet.
Went de sjunmam e pilske insjut, zit ze ooch e bekske apeneuët d'rbie.
Die vingt d'r Frens wal lekker en dao kinte e trükske mit.
Heë wurpt 'n noat iggen looch en vingt die in d'r mond wer op.
Dat zow d'r pap ooch wal wille kinne.
Effe later zèet 't Annie, dat ze op de slaopkamer get muziek gunt loestere.
Da geet d'r pap de trük mit de apeneuët probere, mè ze gunt allenuj d'r neëve,
en opins vilt 'm zoegaar ing in 't linkse oer.
De mam kriet die noat mit ging meute oet dat oer.
Da mer effe wachte, bis die twieë van de sjlaopkamer aafkoame.
En d'r Frens wit effe later wal 'n oplossing.
Heë düjt d'r pap twieë vingere in de naas,
blust 'm in 't rechse oer en de noat floept d'roet.
Went d'r Frens wer nao heem is, en 't Annie igge bid, zèet de mam opins:
"Dèe Frens is 'ne nette keël, mè zow dèe ooch get va vrieje kinne?"
"Och," zèet d'r pap "an die twieë vingere te rüke, dink ich va waal."
Viever
D'r Anton gult zich van de erfenis 'n ouw boerderie
mit e sjun sjtukske grond en 'ne groeëte viever d'rachter.
Wente 't hoes op orde haat, beginte an d'r viever.
Dèe is deep genog vör te zjwumme, en d'rumhee makte 'ne sjunne rand mit 'n toffel
en e paar sjteul en dao umheen nog get beum en sjtruuk.
E paar weëke later, op 'ne werme zoamerovvend, lupt d'r Anton mit 'ne emmer de wei in um get eppel te plukke.
Bie d'r viever huurte sjtimme en dan ziete drie bloeëte vrouwlüj in d'r viever zjwumme.
Heë hoost 'ns en de vrouwlüj zjwumme va sjrik bis midde in d'r viever.
"V'r komme pas d'roet, wentste voet gees," rupt ing van de drie dan, "wat miengste dich wal!"
D'r Anton bedinkt zich neet lang en rupt: "Ich kom neet um bloeëte vrouwlüj te besjpienze
en ooch neet um uch voet te jage.
" Heë hult d'r emmer umhoeëg en geet wier: "Ich kom alling mieng krokodil nog effe vore."