Eier
Uvver d'r mishoop sjarrele wie geweunlig de hoonder mit d'r haan.
Mit twieë of drie bieëe vertille ze zich al kakelend 't nüjts van d'r daag.
Mè íng hoon hult zich al e paar weëke get an 'n zie, ze kalt hos mit ginge mieë.
't Netta, 'n sjtevige broen haat zich dat e tiedsje agekeëke en geet dan toch mer 'ns óp häör aaf.
"Zigk, Klara, woerum kalste d'r litste tied mit ginge mieë?
Höbbe v'r dich get gedoa?"
"Och, Netta," en 't Klare sjtikt d'r sjnavel i gen lóch
" wentste't dan zoenuëdig wils wete, dà zal ich dich dat vertille:
deër ligkt allenuj eier va twintig cent en die va mich
bringe drieëntwintig cent óp, höb ich gehuurd."
"Puhh!" sjnoeft 't Netta dan " doe miengs toch zieëker neet
ich göng mich vör die drie cent de figoer bederve!"
Taallis
In de taallis is d'r meester al de ganse weëk bezig mit lang, lestige wöäd.
D'r meester numt e woad en de kinger mótte dat dan ópsjrieve en in 'ne goo zin zitte.
" 't Eerste woord van deze les is al meteen heel moeilijk", zèet d'r meester 't dónderdigs,
" 't is: niettegenstaande. Schrijf het woord op en maak er een goede zin mee."
Dà is 't effe gans sjtil in de klas, de kinger sjrieve mit de tóng oet d'r mónd
en dà huurste al 't ieësjte "Meester, meester!" van d'r Paul dèe 'ne zin wit.
D'r meester wacht nog 'n menuut mè alling d'r vinger van 't Frenske geet nog de lóch in
en vör de res wit ginge mie get.
Noe sjteet d'r meester al gaar neet óp 'n antwoad van 't Frenske te wachte,
want wat dèe dich diks daodüjt, huit dich mitstal 't lich oet.
"Ich höb nog effe tied", dinkt d'r meester, "Paul, welke zin heb jij bedacht?"
Dan leut d'r Paul 'ne prachtige vólzin uvver de klas rólle:
"Niettegenstaande het feit, dat mijn vader geen loonsverhoging had gekregen, waren onze kerstkadootjes erg mooi."
"Heel goed, Paul", zèet d'r meester "Paul schrijft die zin nu op het bord en jullie schrijven hem allemaal over."
Went ze allenuj sjrieve, dinkt d'r meester:
"Ginge andere haat zich mieë gemeld en ich kin 't Frenske toch ooch neet ummer uvversjloa."
"En jij, Frans?" zèete dà gans vörzichtig.
Meester: "Mijn oudste zus is nu al drie jaar getrouwd, maar mijn zwager zegt,
dat ze nog steeds niet tegen staande neuken kan."
Hollendere
‘n Belsje koppel zit op kantoer bie ’t filiaal van de Dela.
Ze wete nog neet zoe good, of ze later ’n begreffenis wille of ’n crematie.
“Veër zowe ieësj wal ‘ns ing crematie wille mitmake, mé v’r “wille toch ooch neet wachte
bis ieëmes in de familie gesjorve is.” zèet d’r man.
“Da kintd’r ’t bitste ‘ns i Holland gao kieke, die make dao ech get sjuns va.”
is ’t antwoad van d’r Delaman, “zeuk uch ’n crematie oet ’n Hollendsje gezet
en gaot gewoon mit nao binne, dat merkt jao ginge,
en da komtd’r uvver ’n weëk of twieë nog ‘ns trük.”
“En…., wie waor de Hollendsje crematie?” vrugt d’r Delaman went ze wer op kantoer kaome.
“Ich mot zigke, al die blomme en die muziek, werkelek prachtig,
mé toch wer typisch die sjtief Hollendere;
veër waore de enige die höbbe gedanst.”