Pöl

Op d'r Vriethóf i Mestrich zitte, wie iddere daag,

drie ouw manne óp 'n bank in de naojaorszón.

Inge va sieëvetig, inge va tachtig en inge va neuëgetig jaor.

Ze wete dèe daag niks mie te vertille

en zitte sjtil vör zich oet te kieke.

Opins kumt và links 'n jóng pöl agelope, óp hoeëg hakke;

ech e sjun kink van e jaor of twintig.

"Nou," zèet dèe va sieëvetig al direk

"dao zów iech nog wel 'ns 'n denske mit welle make!"

"Tjèh," geet dèe va tachtig e paar sekonde later wier

"es iech ierlik bin, 'ns evekes mit 'n hand in häör blüske zów toch ouch neet gek zien!"

Dan is 't effe sjtil óp de bank,

en went ze 't kink al óp de rugk kieke, mómpelt dèe va neuëgetig: "Zigk, jónges, dao waor toch nog zoeget!?"