Sjrao

'ne Zatte zit in d'r trein teëgenuvver 'n sjrao ouw jónkfer.

Mit 't sjtoegkele van d'r trein kloetsjt 'm 't beer in d'r boek,

mè heë ziet toch nog kans um zich die jónkfer 'ns good te bekieke.

Nao 'n menuut of tieën zèete ópins mit 'n sjtief tóng: "Mie leef miensj, wat bis doe toch sjrao."

Tsemmelig beledigd kakelt 't miensj vanaaf de ander bank:

"Dao mós doe nog al get va zigke.

Kiek ieësj 'ns nao dich zelf; doe bis jao hagelevól!"

"Meëdje," zèet d'r zatte dà tussje twieë hikke durch

"dat is woer....., mè..... dat is mörge waal uvver!"

 

Leuning

"Veër kinne van de leefde lève!" höbbe ze teëge de ouw lüj gezag.

Die houe gans get bezjwoere d'r teëge dat ze wole trouwe.

Allebei ging diploma's en ooch gee werk, en dan toch wille trouwe.

Doe sjnaps die jóng lüj toch ooch neet. Mè ja, teëgehotte kinste zoeget toch neet.

En bie de ouwesj van d'r jóng sjtunt twieë groeëte kamere vrie, dao kinne ze vörleupig itrikke.

Went d'r pap óp 'ne goo daag va ge werk trük kumt,

bliefte mit d'r sjleuëtel nog in de däör va sjrik sjtoa.

Dao kumt dich de sjundochter poedelruë óp d'r boek de trapleuning aafroetsje.

"Mè, mieljaar!" rupt d'r pap "Wat mót dát vörsjtille?????"

"Och pap," zèet de sjundochter "v'r kinne ech wal van de leefde lève,

mè ich noe de middig và gister an't ópwerme."

 

Trükgeëve

Went d'r pesjtoer 't sjüfke van d'r biechsjtool ópdeet, zèet 't Sjengske al direk:

"Eerwaarde vader, ich zal mer mit 't ergste beginne.

Ich höb 'ne fiets geklauwd. Wilt deër 'm mesjien höbbe?"

"Nee jóng," zèet d'r pesjtoer "ích wil dèe fiets neet höbbe."

"Mè wat mót ich dan d'r mit doa?"

"Doe mós dèe fiets trükgeëve an d'r egenèer, zoe huurt zich dat noe emaol."

"En went dèe 'm dan noe neet wilt höbbe?"

"Dan is 't get andesj; dà maogste 'm dich zelf hotte."