Sjroef

't Sjengske geet vör 'n nach bie de oma sjlaope. 
Dat vingte erg leuk, want bie de oom wedte ummer flink verwend.
En mesjien maogte ooch nog laat ópblieve.

Mè jüs went d'r pap en de mam nao ge bid wille goa, geet de bel
en sjteet 't Sjengske an de däör te kriesje.
Bie e glaas Cola kriege ze dan tussje de litste sjnikke durch te hure wat gebäörd is.

"De oom hou nog mit mich gekaat en ze hou chips en Cola; dat waor ech sjiek.
Mè doe góng v'r nao ge bid en ich mós bie de oom óp de kamer sjlaope;
die haat jao mer ing sjlaopkamer. Dat is ooch gaar neet erg.
Mè doe doog de oom zich óp de badkamer de valsje teng in e glaas,
lag de prük óp 't nachkeske en 't glaze ouw in e duëske. Doe kroog ich al get floep.

Op d'r rand van 't bid doog ze zich doe nog 't kunsbee aaf; ich dach
"Went ze zich noe geliek ooch nog die groeëte sjroef óp d'r boek lósdrieënt,
vilt ze mich gans oeteree!" en doe bin ich voetgelope.

 

Doeve

Drie pesjtuurs kaome ing kier d'r mond bieëe um uvver de parochie te kalle
en zich e good glaas wien te drinke.
Dis kier kaome ze te kalle uvver de doevve die óp en um de kirk àl vólsjiete.
"Ich weet neet wat me dao teëge zów kinne doa,"
zèet d'r ieësjte pesjtoer " mè 't is íng groeëte rotsooi."

"Ich höb al óp ze gesjoate mit de buks," zèet d'r twidde "
mè ze kaome gewoon wer trük, die kragke."

"Dat zal ich uch zigke," zèet d'r driejde dà " ích bin d'r van aaf!"

"Dà vertil oos dat ooch mer 'ns." zigke die twieë andere.

"Huur, ieësj lókste ze mit doevevoor pis óp d'r kirkplei en went ze dao allenuj zitte,
kinste ze mit d'r wiewaterkwas deupe.
Daonao voorste ze get ouw hosties, dan höbbe ze de communie gedoa
en daonao zieste gegarandeerd ging dóef mie nao gen kirk kómme."

 

Hoonder

Al ruum e jaor löpt 'ne man bie 'ne psychiater.
Heë miengt datte 'ne pirring is en daorum haate floep vör vöggel.
In dat jaor isse evvel hieël good vöroet gegange en d'r dókter haat 'm gister gezag,
datte nog gèer éé dink mit 'm wilt probere.
En went dat good geet, isse gans genèze.

Daorum gunt ze hüj nao 't hoonderhok van d'r dókter zienge naober.
D'r man mót dao dan nao binne goa en tussje de hoonder lope.
Heë kint dà laote zieë, datte neet bang mie hóft te zieë vör die hoonder.
Heë is jao 'ne gewone man en ginge pirring!

D'r naober deet de ieësjte däör oape en d'r man geet one zich te bedinke nao binne.
Went die däör achter 'm toe is, mótte zelf de twidde däör oape doa
en nao binne lope tussje de hoonder in, die noe nog nörges hee gebiere.
Wente evvel richtig nao binne geet, dinke de hoonder dat ze gevoord wedde en kaome allenuj óp hem aaf.

Mit 'ne sjprunk is d'r man wer in de sjloes, en trikt de däör mit 'ne sjlaag achter zich toe.
Zie gezich is zoe wit wie kriet.

"Mèh jóng, wat is dat dan noe?" zèet d'r psychiater
"doe wits toch al e paar weëke datste ginge pirring bis."

"Ich weet dat zieëker", zèet d'r man dà "mè wete die hoonder dat ooch al?"